SIMON BROMMER
Simon werd in 1991 geboren in Alkmaar. Al vanaf dat hij kon kruipen pakte hij iedere kans om zich te verkleden en op te treden met beide handjes aan. Met het hele gezin verhuisde hij naar een klein dorpje in de West-Friese polder, waar hij een kleurrijke jeugd vol frivole theatrale momenten tegemoet ging. Maar, de achtertuin en het dorp werden te klein voor hem. Toen hij twaalf werd ging hij naar de middelbare school in de grote stad.
Op die school werd toevallig net gestart met een speciale 'musical'-brugklas, en vanaf dat moment was zijn leven gevuld met theater. Op school kreeg hij dans- zang en acteerles, en volgde hij met zijn klas workshops op het stedelijk Conservatorium. Buiten school speelde hij steeds vaker mee in theatervoorstellingen van verschillende amateurverenigingen in de buurt en deed hij mee met het Kinderen voor Kinderen songfestival (waar hij 2e werd).
Op zijn zeventiende speelde hij in een locatievoorstelling een rol als oudste zoon in een NSB-familie in de laatste dagen van de oorlog. Dit was zijn eerste kennismaking met 'echt' toneelspelen: het opzoeken van verschillende lagen in een karakter, en het gebruiken van je eigen emoties om die van je personage geloofwaardig te spelen. Dit is waar hij verliefd werd op acteren.
Simon besloot nog meer lessen te gaan volgen en ervaring op te doen, in de hoop dat hij op een dag aangenomen zou worden op een professionele theateropleiding. Op zijn 19e werd hij aangenomen op de Frank Sanders' Akademie voor Muzikaal Theater en verhuisde hij naar een nóg grotere stad: Amsterdam.
EEN SCHOOL VOOR HET LEVEN
Op deze opleiding kreeg Simon les in alle bedenkbare facetten van theater: er was stemtraining, zangles, ensemble-zang, wereldmuziek, Duits repertoire, liedinterpretatie - naast vier keer in de week ballet, en jazz-dans, musical-dans, tapdans en zelfs tai chi. Maar boven alles stonden de spelvakken: tekst&handeling, poëzie-voordracht, tekstinterpretatie, improvisatie, Meisner, komische scènes, klassieke teksten, bewegingslessen. Deze onderdelen beheersten vanaf toen zijn leven volledig voor vier slopende maar onvergetelijke jaren.En toen was het plan dat hij al zijn hele leven had, ineens gelukt: hij was acteur geworden.
In het laatste jaar aan de academie deed hij praktijkervaring op in de musical Onder De Groene Hemel, waarin hij leerde hoe het voelt om op tournee te zijn, hoe het is om televisie-optredens te doen, en hoe je omgaat met elke dag (ook op feestdagen) zó laat thuis komen. Hij leerde dat theater een vak is, een vak waarin je hard moet werken. Hij leerde ook dat theater nu echt zijn werk was, wat dus betekende dat het niet langer alleen maar ging over 'passie' en 'plezier', zoals dat vroeger was. Vaak ging het nu namelijk ook om snoeihard ellebogenwerk, en om afwijzing.
En juist die bitterzoete balans tussen die diepe dalen en hoge pieken, stuwden Simon in de richting van een zelfontplooiing en zelfacceptatie die nodig zijn om in dit vak aan het werk te blijven. Simon gelooft in de kracht van positiviteit en mindset, en heeft erop leren vertrouwen dat gebeurtenissen momentum hebben. Wat je nodig hebt, kun je aantrekken. Sterker nog - dat waar je je zinnen op zet, kun je aantrekken. Zolang je maar vertrouwt en blijft zoeken, dan vind je een heleboel.
'You were born to be a fisherman,
as the fish was born to be a fish'